امروز سالگرد مرگ بزرگ مرديست که بنيان گذار گروه Death و Control Denied است: Chuck Schuldiner
زندگينامه و ديگر بخشهای مربوط به او و آثارش را می تونيد در www.emptywords.org که با مديريت Jane Schuldiner اداره می شه ببينيد. اما برای دوستانی که آشنايی با اين بزرگ مرد رو از دست دادن در مورد زندگينامه و کارهاش توضيحی می دهم:
چارلز مايکل شلداينر ملقب به چاک شلداينر در 13. May 1967 در
او در سال 1983 که در آن زمان 15 سال داشت به همراه دو نفر ديگر به نامهای کم لی (Kam Lee) درامر و خواننده و ريک رُز (Rick Rozz) گيتاريست که اسم واقعی اش فردريک دِليلو (Frederick Delilo) بود, گروه منتس (Mantes) را تشکيل داد و نخستين دموی خود را با عنوان مرگ با متال (Death By Metal) که شامل پنج آهنگ بود عرضه کرد. ليست آهنگهای اين دمو به قرار زير است:
1) Legions Of Doom.
2) Mantes.
3) Power Of Darkness.
4) Death By Metal.
5) Evil Dead.
در دموی تخست تو ريويو نوشته شده بود که: «کسايی که می خوان اين آلبوم رو داشته باشن با آدرسی که داده شده با چاک مکاتبه کنند و با پرداخت $5 دلار نوار رو دريافت کنند. همچنين به نبود بيسيست و يک Frontman هم اشاره شده». اشاره ی جالب توجه ديگه ای هم که شده اينکه: «انگار بيسيتهای اورلاندو موقع تولدشون مردن! و اگه کسی آلبوم بخواد بده ريک و چاک بيس می زنن!»
بعد از اين دمو گروه اسم خودش رو به Death تغيير داد و در اکتبر سال 1984 دموی بعدی خود را با عنوان هنگامة خشونت (Reign Of Terror) ارائه کردند که شامل پنج آهنگ بود و چاک خود خوانندگی گروه رو نيز به عهده داشت و در کاور کاست نوشته شده بود که يه آلبوم ديگه هم هست که 13 تا از کارهای زندشون توی اون آلبوم هست و همينطور تی شرتی با لوگوی Death درست کرده بودند که $9 دلار قيمت داشت. ليست آهنگهای اين دمو به قرار زير است:
1) Corpse Grinder.
2) Summoned To Die.
4) Reign Of Terror.
5) Slaughter House.
دموی بعدی در مارس سال 1985 با عنوان مرگ نفرت انگيز (Infernal Death) ارائه شد که شامل سه آهنگ بود. ليست آهنگها به قرار زير است:
1) Infernal Death.
3) Arch Angel.
در اين دموها اسکات کارلسون (Scott Carlson) به عنوان بيسيست با گروه همکاری می کنه. دموی بعدی با عنوان Rigor Mortis که شامل يه آهنگ می شده به نام Unholy Grave.
دموی بعدی با عنوان Slaughter باز با يه آهنگ به نام Fuck Off Death.
دموی بعدی با عنوان Back From The Dead که شامل هشت آهنگ بوده ارائه می شه. در اين کاست Intro دمو رو از تم فيلمهای هيچکاک می گيرند. ليست آهنگها به قرار زير است:
4) Reign Of Death.
5) Beyond The Unholy Grave.
8) Skill To Kill.
در سال 1986 چاک به شهر سانفرانسيسکو در ايالت کاليفرنيا نقل مکان می کنه ولی بقيه اعضاء در فلوريدا باقی می مونند. دموی بعدی يه دموی تمرينی هست که شامل سه آهنگ می شه و در سال 1986 کار شده و در آخرين دمو مورد استفاده قرار می گيره. از اين سال کريس ريفرت (Chris Reifert) به عنوان درامر و جان هَند (John Hand) به عنوان گيتاريست که با گروه در هيچ ضبط استوديويی و اجرای زنده ديده نمی شه وارد گروه می شه. ليست آهنگها به قرار زير است:
1) Fuck Off Death.
2)
3) Zombie Ritual.
دموی آخر در همين سال با عنوان جراحت (Mutilation) ارائه شد که شامل سه آهنگ بود. در اين دمو چاک بيس آهنگها رو هم خودش به عهده می گيره. ليست آهنگها به قرار زير است:
1)
2) Zombie Ritual.
3) Mutilation.
سپس نخستين آلبوم در سال 1987 با عنوان فرياد خونين, زخمی (Scream Bloody, Gore) توسط شرکت Combat به بازار عرضه می شود. در اين آلبوم چاک به دليل فقدان نوازندة گيتار بيس خود آن را در آلبوم نواخته است. در هنگامی که چاک مشغول نوشتن آهنگهای آلبوم بعدی خود بود, ريک رُز گيتاريست پيشين همراه با بيل آندروز (Bill Andrews) نوازندة درامز و تری باتلر (Terry Butler) نوازندة گيتار بيس به گروه ملحق شدند.
نتيجه ی اين پيوند آلبوم بعدی گروه که در آوريل سال 1988 با عنوان جزام (Leprosy) در Morrisound ضبط و اکتبر همان سال توسط شرکت Combat به بازار عرضه می شود. موسيقی در اين آلبوم غنی تر و درام شکلی کاملتر به خود گرفته. اشعار در اين آلبوم و آلبوم بعدی دارای بازی های کلامی بين اسم گروه و متن اشعار است و دارای سنجيدگی بيشتری است. البته آلبوم قبلی بدون در نظر گرفتن کيفيت ضبط صدا و صدابرداری در جاهای مختلف ريف ها چيزی که بعدها به امضاء او بدل می شود کاملن قابل تشخيص است. بعد از اين آلبوم در سال 1989گروه يک تور در اروپا برگزار می کند و بعد از آن ريک رُز از گروه جدا می شود و بجای او گيتاريستی توانا به نام جيمز مورفی (James Murphy) به گروه می پيوندد.
در سال 1990 آلبوم بعدی با نام درمان روح مدار (Spritual Healing) ارائه می شود. در اين زمان کنسرتهايی دور اروپا با همراهی گروه کريتُر (Kreator) در نظر گرفته می شود که چاک به دلايلی مخالف اين اجرا می شود و گروه را ترک می کند و بقيه اعضاء بر خلاف انتظار تصميم به اجرای کنسرت می گيرند و جای خالی چاک را با لويی کاريسالز (Louie Carrisalez) نوازندة پيشين درامز گروه دواستيشن (Devastation) به عنوان خواننده و والتر ترشلر (Walter Trachsler) گيتاريست پيشين گروه روتين کرپس (Rotting Corps) و آلبرت گنزالس (Albert Gonzales) به عنوان گيتاريست پر کردند ولی کنسرتها به دليلی واضح با استقبال مواجه نشد. پس از بازگشت بيل اندروز و تری باتلر به ريک رُز پيوستند و همراه کم لی گروه مساکر (Massacre) را تاسيس کردند. جيمز مورفی هم به گروه ابيچواری (Obituary) پيوست. چاک شلداينر تنها ماند و شروع به نوشتن آلبوم بعدی کرد و از نوازندگان مورد علاقه ی خود دعوت به همکاری کرد که عبارت بودند از شون رينرت (Sean Reinert) نوازندة درامز و پل مسويدال (Paul Masvidal) نوازنده ی توانای گيتار که هر دو از گروه سينيک (Cynic) دعوت شده بودند و استيو ديجيورجيو (Steve DiGiorgio) نوازنده ی توانای گيتار بيس که قبل از آن هم در دموها با چاک همکاری کرده بود از گروه سادس (Sadus).
در سال 1991 آلبوم ديگر با عنوان بشر (Human) منتشر شد و موسيقی منحصر به فرد چاک توجه همگان را به خود جلب کرد. در اين آلبوم اولين آهنگ بدون ترانه (Instrumental) گروه عرضه شد و آهنگ فقدان شعور (Lack Of Comprehension) يکی ديگر از آهنگهای فوق العاده ی آلبوم تبديل به موزيک ويديو (Video Clip) آغازين گروه شد. که در اين کليپ اسکات کارينو (Skott Carino) نوازندگی گيتار بيس را به عهده دارد. در سال 1992 برای گروه چند کنسرت در نظر گرفته شد که قرار بود بعد از ضبط آلبوم گروه سينيک به آن بپردازند که با تغيير برنامه بلافاصله به اجرای کنسرت پرداختند و بعد از آن گروه سينيک راهی استوديو برای ضبط آلبوم خود شدند که در حادثه ی گردباد با ويرانی خانه ی يکی از اعضای گروه بسياری از تجهيزات و وسايل گروه از بين رفت و آنها را دچار مشکلاتی ديگر کرد و برنامه ريزی چاک برای آلبوم بعدی تغيير کرد. در همين هنگام جن هاگل (Gene Haglan) نوازنده ی توانای درامز گروه دارک انجل (Dark Angel) که بخاطر جدا شدن خواننده ی گروه يعنی ران راينهارت (Ron Rineheart) در حال فروپاشی بود دعوت چاک را برای همکاری در آلبوم بعدی پذيرفت و استيو ديجيورجيو نيز اعلام آمادگی کرد بود و با پيوستن اندی لِروک (Andy LaRocque) گيتاريست گروه کينگ دايموند (King Diamond) همه چيز برای پيدايش اثری بزرگ مهيا شد.
سال 1993 فرا رسيد و آلبوم چشمگير الگوهای افکار فردی (Individual Thought Patterns) انتشار يافت و بُعد جديدی از موسيقی و موسيقی دث متال را پديد آورد. اين آلبوم فصل مشترک کارهای چاک به حساب می آيد و در ميانه ی آلبوم ها قرار گرفته است و کاملن آلبوم ها را از هم تفکيک می کند و بايد گفت شبيه به هيچ کدام از آلبوم ها نيست و می توان آنها را به دو بخش آلبوم های قبل از الگوهای افکار فردی و آلبوم های بعد از آن تقسيم کرد. جالب توجه است که جنس خشن بودن, انگشت گذاری ها و ملوديک بودن و همين طور جاهايی که Clean است نيز کاملاً قابل پيگيری هستند. البته در آلبوم های قبلی شباهتی که جزو سبک است در آلبوم های ديگر نيز وجود دارد و امضاء چاک محسوب می شود ولی می توان آنها را تا حدودی باهم همجنس خواند و همين طور آلبوم های بعدی را باهم. با اين آلبوم دث به نقطه ی اوجی رسيد که برای هميشه در آنجا ماند و از آن هم فراتر رفت. اندی لِروک و استيو ديجيورجيو پس از انتشار آلبوم هر کدام به گروه های خود پيوستند و آهنگ خيره کنندة فيلسوف (Philosopher) نيز به دومين موزيک ويديو دث بدل شد که رالف سانتولا (Ralph Santolla) نوازندة پيشين گيتار گروه آی ويتنس (Eyewitness) به عنوان گيتاريست همکاری کرد و سپس گروه عازم کنسرت شد که کرِگ لوسيسِرو (Craig Locicer) از گروه فوربيدن (Forbidden) و رالف سانتولا به عنوان گيتاريست در تور همکاری کردند. در سال 1995 به اصرار چاک شرکت ناشر از رليتيويتی (Relativity) به ردرانر (Roadrunner) تغيير کرد و در حاليکه دو شرکت در حال انجام کارهای اداری خود بودند چاک شلداينر و جن هاگلن با پنج روز تمرين در هفته خود را برای آلبوم بعدی آماده می کردند. سپس کلی کانلن (Kelly Conlon) نوازنده ی گيتار بيس و بابی کلبل (Bobby Koelble) نوازنده ی گيتار به گروه پيوستند.
در مارس سال 1995شاهکاری ديگر با عنوان نمادين (Symbolic) منتشر شد. آلبومی خيره کننده که بُعدی ديگر از موسيقی را به دنيا عرضه کرد. آهنگهايی تاثير گذار همانند آلبوم های قبلی ولی از جنسی ديگر. بخش هايی که با گيتار آکوستيک در نظر گرفته شده و آرپژها و Tappingها که امضاء چاک است مجذوب کننده است. سپس گروه چند کنسرت برگزار کرد. چاک شلداينر در اين زمان تصميم گرفت که گروه جديدی را با عنوان کنترل دنايد تاسيس کند.
در سال 1996 نخستين دمو که شامل چهار آهنگ بود و شانن هَم (Shannon Hamm) به عنوان گيتاريست و کريس ويليامز (Chris Williams) به عنوان درامر و اسکات کلن ِدنين (Scott Clendenin) به عنوان بيسيست با او همکاری داشتند و سپس ريچار کريستی (Richard Christy) نوازنده ی بي نظير درامز به جای کريس به آنها پيوست. در آغاز چاک شلداينر قصد داشت خود خوانندگی را بر عهده بگيرد ولی بعد بر آن شد که آن را به وارل دين (Warrel Dane) از گروه نورمر (Nevemore) يا جيمز ريورا (James Rivera) از گروه هلستار (Helstar) واگذار کند, سرانجام هيچکدام توجه وی را جلب نکردند و وی تيم آيمر (Tim Aymar) خوانندة رويايی را از گروه سايکواسکريم (Psychoscream) برای خوانندگی گزينش کرد. گروه در سال 1997 در حال شکل گيری بود که چاک شلداينر پروژه را متوقف و آلبوم ديگری را برای دث در نظر گرفت.
در 15. Sep 1998 شاهکاری با عنوان آوای پايداری (Sound Of Perseverance) توسط شرکت (Nuclear Blast) منتشر شد. که در آن شانن هَم, اسکات کلن دِنين و ريچار کريستی هنر نمايی می کردند. در اين آلبوم که اشعار آن با الهام از انديشمند بزرگ, امانوئل فردريک نيچه سروده شده تکان دهنده است و گاه چاک شلداينر واژه های موجود در زبان انگليسی را کافی ندانسته و خود واژه ها و اصطلاحاتی نوين را پديد آورده. در اين آلبوم کاوری از گروه جوداست پريست (Jodast Piriest) به نام(Pain Killer) نيز هست که تنها کار کاور گروه است و اين درجه و ارزش اين آهنگ را نشان می دهد که توجه چاک شلداينر را به خود جلب کرده و می توان گفت که اجرای آن از اصل آن جذاب تر و قوی تر است (به لحاظ اجرا). گروه سپس خود را برای اجرای توری در اروپا آماده می کند و در 7. Nov به اجرای توری همراه با گروه (Hammerfall) در آمريکا می پردازد. در اين زمان چاک شلداينر تصميم به ادامه ی پروژه ی نيمه تمام کنترل دنايد گرفت و برای اين منظور از شانن هَم, ريچارد کريستی استفاده کرد و باری ديگر استيو ديجيورجيو نيز اعلام آمادگی کرد و تيم آيمر که قبلن گزينش شده بود به گروه پيوست.
در سال 1999 اثری باشکوه با عنوان تکان دهنده ی: هنر شکننده ی حيات (The Fragile Of Existence) خلق شد. که در آن صدای گرفته و خشن چاک شلداينر جای خود را به صدای رسا, صاف و نيرومند تيم آيمر داده بود به طوری که شنوندگان به آيمر لقب مرد هزار صوت (Man Of Thousand Voices) را دادند. موسيقی بی نظير, اشعار عميق و تاثيرگذار و ابداعات او باعث شد که منتقدين به او لقب پدر خوانده ی دث متال (Godfather Of Death Metal) را بدهند. او باری ديگر, بُعدی متفاوت از موسيقی را به جهانيان عرضه کرد که هر شنونده ی راستين موسيقی رو تحت تاثير قرار می دهد و با آلبوم های خود به ابديت پيوست. چاک شلداينر در اين سال و سالهای بعدی با مبارزه با سرطان, مشغول نوشتن پيکره ی کلی آهنگ های آلبوم بعدی خود شد آلبومی که قرار بود با عنوان (When Man And Machine Collide) منتشر شود که مرگ فرصتش نداد. بهترين پايان برای نوشته ام را بخشی از جمله ی خود او در پايان آلبوم آوای پايداری می دانم:
«موسيقی را حمايت کنيد نه شايعات را».
بخشی از متن از کتاب چاپ شده ی اشعار او گرفته شده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر