به ياد آر
در روزگاری کشتن جانوران و بريدن درختان ناپسند و زشت بود. هنر ارجی بسيار داشت. مردمان در کنار دانشمندان بودند و از هم حمايت می کردند.
در روزگاری مردمانی چون خود را انسان می پنداشتند برای اين مقام کتيبه ها نوشتند و آن را به کار گرفتند و با آرامش و آشتی می زيستند. آن را برای همگان خواستند و آن را به همه نه با زور که با صميميت و مهربانی ارزانی داشتند.
در روزگاری آن مردمان هيچ گاه بين انسانها بر مبنای رنگ پوست و نژاد و جنسيت فرقی نگذاشتند و همه برابر و هم پای يکديگر در کنار هم زيستند و چه خوش زيستند.
به ياد آر نخستين و تنها زن درياسالار در دنيا را تا به امروز: آرتميز (آرتميس)
به ياد آر ملکه بيش از 28 کشور آسيايی و همراه و ياور فکری داريوش بزرگ را: آتوسا.
به ياد آر وزير خزانه داری ايران زمين را در زمان اردوان چهارم اشکانی: آرتادخت...
به ياد آر نوشته های بزرگ مرد پارسی را: حکيم ابولقاسم فردوسی.
به ياد آر نوشته های مرد خردمند و زيرک پارسی را: سعدی بزرگ.
به ياد آر نوشته های هوشمندانه و خلاقانه ی خردمند ديگر پارسی را: حافظ بزرگ.
به ياد آر نوشته های نابغه و يکی از استثنايي ترين مردان دنيا را: خيام بزرگ...
به ياد آر نوشته های دانشمند بزرگ را: پور سينا (ابو علی سينا).
به ياد آر نوشته های دانشمندان بزرگ ديگر را: فارابی، رازی...
به ياد آر نوشته های مرد خردمند امروزين را: صادق هدايت.
به ياد آر نوشته های زن هوشمند امروزين را: فروغ فرخزاد.
...
به ياد آر سوزانده شدن کتابخانه ی بزرگ ملی ايران (گندی شاپور کسروی) توسط تازيان بدوی را: بيش از آنچه در تصور بگنجد نام ها و دستاوردهای دانشمندان ايران زمين سوزانده شد و فراموش گشت.
به ياد آر پيش بينی ها و باور خيام بزرگ را: پيدايش کائنات و هستی.
به ياد آر گات ها را.
...
بخشی از گات ها را در دسترس همگان قرار خواهم داد به اميد اينکه به کيش باستانی خود بيشتر آشنا شويم، تنها کيش تحمل شدنی در دنيا (گو اينکه بودايي ها هم کم و بيش تحمل شدنی هستند). اميدوارم به واژه ی "تحمل شدنی" بی انديشيد و اين پرسش که چرا بايد چيزی را تحمل کرد؟
و به اميد استفاده از بخش های خوب کيش باستانی که کم نيست و به کارگيری خرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر